Kadınana Gazetesi

Eminim bu soru karşısında herkes kendine göre bir şeyler ister. Bireysel isteklerimiz hiç bitmez. Allah'a dualar edersin 2 odalı bir evim olsun başka bişey istemem dersin. 
Rabbim verir ama senin bu istek bitmez. Allah'a bu defa 3-4 odalı evler için dua edersin.
İsteklerin ardı arkası kesilmez evdi, arabaydı, işti güçtü derken...
Ama toplumun ne istediğine hiç kulak verdiniz mi. Dünyamız özellikle bizden ne istiyor. Hep insanoğlu istemiş Rabbimde vermiş. 
Başka insanların isteklerine bir bakarsanız eğer kendi isteklerinizin ne kadar afaki olduğunu görürsünüz bazen de. Mesela bir spor ayakkabı isteyen birisinin ayakları olmayan birinin isteğiyle karşılaştırılması gibi.
Ben savaşsız, yemyeşil, barış kardeşlik içinde bir dünya isterim mesela...
Eğer herkes kendi dünyasını oluşturabilirse hayatında inanın dünya değişir.
Daha komşumuzun adını bilmediğimiz günümüzde başkalarının isteklerinin sizin için ne kadar önemi olabilir ki...
Bir de rabbimizden sağlık isteriz. Hani o pandemi günlerinde en çok istediğimiz şey hatırlarsınız. Milyonlarca paranız olsa da sokağa çıkamadık, sevdiklerimize hasret kaldık. Benim hayatımın en kötü ve en çok ders çıkardığım bir dönemdi sizi bilmem...
Akrabalarımın, arkadaşlarımın yüzüne hasret kaldım. Seslerini bile özledik yeri geldiğinde..
İnanın akrabalarımızdan, sevdiklerimizden, komşularımızdan bihaber olur isek, birbirimizin sorunlarını, dertlerini bilir ve birbirimize yoldaş olursak bambaşka bir dünya oluşturabiliriz.
İnsan sevgi ister, insan yakınlık, kardeşlik, dostluk ister, hal hatır sorulmasını ister çoğu zaman.
Bir ufak tebessüm ister.
Hadi gelin sizde en yakınınızdakine bir gülümseme gönderin, hoş sohbet edin, dertleşin..
İnanın kendinizi çok iyi hissedeceksiniz.
Ama nerdeeee....
Üç beş alış verişi fazla olan komşusuna laf kondurmalar, esnaf komşusuna olur olmaz laflar söyleyenler, birbirlerini çekemeyen kardeşler, arkadaşlar, birbirinin kuyusunu kazmak için binbir entrika yapan meslektaşlar...
İnanın insanlar artık kendi kendilerini yok ediyorlar.
Hak, hukuk, kardeşlik yok olup gidiyor.
Rabbim sonumuzu hayreylesin.
İnsan böyle şeyler istemez, istemez ama yapar..
Eskiden neydik şimdi ne olduk.
İnanın ben 80-90 lı yılları yaşadığım  için kendimi çok şanslı hissediyorum. Aile gezmeleri, komşuluk ilişkileri, akrabalarla gezmeler, sokaklarda onlarca oyun oynamalar.. 
Allah şükür hepsini yaşadık gördük.
Ancak tekrar yaşamak istiyor insan o güzel günleri.
Bir bardak çayı kendisine zarar görüp, akşam olunca ışıkları kapatıp kabuğuna çekilen bir toplum haline geldik. Hani nerde o güzel kış geceleri. 
Özledik doğrusu.. Yeniden yaşanır mı ki o güzel günler.